Verhuizen met mijn groene vrienden

Daar zat ik dan op de bijrijder stoel met mijn bananenplant Cheeta tussen mijn benen, mijn mooie Monstera op schoot, een kofferbak vol andere planten en mijn speciale Bonsaiboompje met een Happy Buddha erin naast me. Waarom die Happy Buddha erin staat, nou gewoon omdat ik mijn vader altijd Happy Buddha noem en hij dan toch ook een beetje bij mij is in mijn nieuwe huisje. En hij is overigens ook mijn chauffeur, let’s go! Ik weet nog goed dat mijn vader heel stoer zei: ‘Als je al die planten van je maar meeneemt’. Maar stiekem weet ik dat hij mij en mijn plantjes echt wel zal missen.

Aangekomen in mijn nieuwe huisje moeten al mijn planten wel weer een speciaal en mooi plekje krijgen. Gelukkig is het huis al lekker groen, omdat Evelien mijn huisgenoot, ook graag de jungle in huis haalt. Ze schrok dan ook niet dat ik een aantal keer op en neer moest lopen naar de auto om alleen maar mijn planten al uit te laden (nog niet eens gesproken over de rest van mijn spullen). Hoe goed ik de klik voel met mijn nieuwe huisje en mijn draai heb kunnen vinden, is het toch altijd maar weer even spannend of mijn groene vrienden dit net zo voelen.

Nadenkend over welke plekjes mijn groene exemplaren in Zaltbommel hadden… lichte plek, zonlicht, donker, warm, koud, staan ze nu ook hier in verschillende hoekjes te shinen.
De Monstera die vindt het allemaal prima hier volgens mij, maar de avocado plant waar ik zo trots op ben, en Cheeta, staan toch wel een beetje te kwakkelen. Ik denk dat de lucht hier wat droger is en ik ze wat vaker te drinken moet geven. Maar natuurlijk wordt het ook wat kouder buiten en doet dat ook wat met ze. Ik vind het best lastig hoor, ik wil echt niet dat ze straks door mijn verhuizing helemaal ontregeld zijn. Maar ach, dan bel ik gewoon even de ‘Crazy plant lady’ mijn moeder (yes ook zij heeft haar toepasselijke bijnaam). En dat vindt ze heerlijk volgens mij, die belmomentjes over mijn plantjes en PleegPlantje zelf natuurlijk.

Anyways, planten houden gewoon niet zo van verhuizen, dus misschien moet ik ze even de tijd geven om te acclimatiseren. In ieder geval krijgen ze nog net zo veel liefde en aandacht, dan zie ik Evelien alweer een beetje giechelen ‘gaat ze nou alweer met die planten aan de haal’…